(
ចាក ល. ប. )
( អ្នកធំ កុំមើលងាយអ្នកតូច នាំឲ្យខូចយស )
កាលកន្លងទៅហើយ
មានដំរីស្តរធំមួយ ដើររកស៊ីក្នុងព្រៃរបោះតែម្នាក់ឯង ។
ថ្ងៃមួយបានប្រទះឃើញនឹងមេចាបកំពុងក្រុងកូនលើដុំស្មៅ ចំមុខផ្លូវដែលខ្លួនដើរ
។ មេចាបនិយាយអង្វរថា សូមលោកធំអាណិតកុំដើរមកត្រង់នេះ
ជាន់កូនខ្ញុំហើយ ដំរីអាងខ្លួនធំ មិនខ្ចីស្តាប់ដើរជ្រែង
ស្តីឲ្យចាបវិញថា អញមិនស្តាប់អាណាទេ ស្រេចតែអញដើរ
អាឯងខ្លួនតូចមួយ ចេះធ្វើតម្រួតត្រួតត្រា ឃាត់ឃាំផ្លូវអញ ៗ
មិនសម្បើមអាឯងទេ
បើទោះជាឯងមានគ្នាដល់ទៅមួយម៉ីននាក់ក៏អញមិនខ្លាចដែល
អញជាន់តែជើងឆ្វេងឯងស្លាប់ខ្ទេចខ្ទីអស់ហើយ
ថាដូច្នេះហើយក៏ជាន់កូនចាបស្លាប់អស់ទៅ ។
មេចាបកើតទុក្ខក្តៅក្រហាយ ហើរទៅទំមែកឈើខ្ពស់និយាយប្រាប់ដំរីថា ឯងហ៊ានមើលងាយអញដល់ម្លឹង ឃើញខ្លួនអញតូចកំលាំងតិច ប៉ុន្តែអ្នកឯងមិនទាន់ដឹងកំលាំងបញ្ញាអញទេ ចាំមើលអញសម្លាប់ឯងវិញឲ្យបាន ។ មេចាបនិយាយហើយក៏ទៅពឹងសត្វក្អែកឲ្យទៅចឹកភ្នែកដំរីនោះ ក្អែកក៏ជួយយកអាសា ។ ទើបមេចាបទៅពឹងរុយ ឲ្យពងដាក់ភ្នែកដំរីនោះទៀត រុយក៏ទៅជួយយកអាសា ក៏ទៅពងដាក់ភ្នែកដំរី កើតដង្កូវចុះរុកភ្នែកដំរីស្តរនោះទាល់តែខ្វះទាំងពីរ ។ មេចាបឃើញខ្វាក់ដើរពីមពើមដូច្នោះ ហើយទៅផ្តន្ទាស្តីឲ្យថា អើអ្នកដំរីស្តរខ្លួនធំល្អពេក ទាល់តែខ្វាក់ភ្នែក អ្នកឯងស្គាល់ទេ នេះហើយជាការសងសឹករបស់មេចាប ដំរីទាល់គំនិត កើតក្តៅក្រហាយ ដូចយកភ្លើងទៅដុត តែមិនដឹងធ្វើដូចម្តេច ។ មេចាបគិតថា អញសម្លាប់វាឲ្យបាន ក៏ទៅពឹងកង្កែបនៅជ្រោះភ្នំ ឲ្យឡើងទៅយំលើកំពូលភ្នំ កង្កែបជួយយកអាសាក៏ឡើងទៅយំលើកំពូលភ្នំ ដំរីស្តរឮសូរ នឹកថាទីនោះមានបឹងណព្រោះខ្លួនស្រេកទឹកយូរថ្ងៃហើយ ក៏ខំដើរតាមឡើងលើភ្នំ កាលដំរីទៅដល់ កង្កែបលោតចុះទៅយំនៅក្នុងជ្រោះវិញ ដំរីដើរតាមសំឡេងនោះទៀត ក៏ធ្លាក់ទៅក្នុងជ្រោះបាក់កស្លាប់ ។ ឯមេចាបឃើញដំរីស្លាប់ហើយក៏លែងទុក្ខសោក ហើរទៅរកចំណីតាមធម្មតារបស់ខ្លួន ។ អត្តបទនេះវាយបញ្ចូលដោយកញ្ញា ហេង សំដាណែត ។ អត្តបទនេះដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ប្រជុំនិទានជាតក ភាគទី៣ ។ |
Saturday, April 5, 2014
រឿងដំរីស្តរ និង មេចាប
| |
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 មតិចូលរួម:
Post a Comment